De wandelgroep Daor komt ze weer an tijdens de uitreiking van de Gouden Duim in .... met tweede van rechtsonder Astrid Immink. Eigen foto
In memoriam: Astrid Immink
Het is oorverdovend stil op de hoek bij Café Hogenkamp. Geen gonzend vertier, geen komen en gaan van mensen, geen Astrid die je toezwaait, geen klinkend applaus en geen geserveerd biertje of frisje meer na afloop van vier dagen wandelen tijdens de Lichtenvoordse Avondvierdaagse. ‘Daor komt ze weer an!’ Je sprong op of zette in de loop naar de hoek van de straat het dienblad neer. Je klapte mee in het ritme van ons wandeltempo als we voorbij liepen. ‘Oh Marietje, Marie’ of ‘van je pingel pang’ waren jouw favoriete liedjes. Jouw brede lach klonk als elke keer een nieuw verzoek. Zodra Hogenkamp in het zicht kwam zetten we deze liedjes in. Wat een plezier hebben we samen gekend als we na de afgelegde kilometers terugkwamen en het terras bij je op liepen. ‘Daor komt ze weer an’… direct werden we met onze blaren onder onze voeten in de watten gelegd met een koel biertje en jouw warme belangstelling over de route en alle andere wandelgroepen. En het zingen ging op het terras gewoon door want we waren nog lang niet uitgezongen.
Er stond in het café een piano die met de avondvierdaagse door ons naar het terras werd gebracht, daar werden de wandelliedjes nog een keer luidkeels gezongen. We hebben zelfs een keer met de piano midden op de kruising van de Aaltenseweg gestaan. Al dansend en zingend brachten we een serenade aan iedereen die langskwam. Dit kon allemaal en Astrid schudde dan lachend haar hoofd en zong vanaf het terras met ons mee.
Astrid, wat hebben we het soms bont gemaakt, maar wat hebben we genoten bij jou, bij Hogenkamp op het terras. Deze herinneringen neemt niemand ons meer af. Astrid bedankt voor wie je was en voor alle gastvrijheid.
A4D groep ‘Daor komt ze weer an’