Afbeelding
Foto:

Achterklimaatkleinkind

Algemeen

Achterklimaatkleinkind

Je weet het natuurlijk nooit - de persconferentie is alweer vervroegd - maar het normale leven lijkt langzamerhand door te zetten. Tenminste voor de brave QR-codedragers.
Ik ben inmiddels in Oost Gelre drie keer geqontroleerd. Nou ja, een beetje dan. De code leverde keurig een groen vinkje op, maar geen van de keren vroeg iemand me om mijn ID.

Om te voorkomen dat we straks in een coronaloos zwart gat vallen, komen gelukkig de wat ondergesneeuwde (!) thema’s weer wat meer naar voren.
Sommige dingen en sommige mensen was ik bijna vergeten. Het boze klimaatmeisje Greta Thunberg kon ik me nog vaag herinneren, maar die übergemotiveerde Nederlandse klimaatspijbelaars was ik echt bijna helemaal kwijt.

Het klimaat staat wel weer volop in de belangstelling en dat zorgt ook weer lekker voor wat polarisatie - terwijl op de polen het ijs juist schijnt te smelten.
Ik heb dit weekend heerlijke discussies gevoerd over ons klimaat. Ook met mensen die stikstof en CO2 door elkaar halen en met mensen die opeens vinden dat milieu en klimaat twee verschillende dingen zijn die je los van elkaar moet zien.

Over één ding waren het net voor de - overigens idiote - sluitingstijd van 24 uur eens: het probleem van maatregelen rond het klimaat is dat de nadelen veel directer merkbaarder zijn dan de voordelen. Dat vindt de redactie trouwens ook - altijd goed zo’n referentie.
Voor jezelf en je naasten wil je nog wel wat doen. Voor je kinderen natuurlijk en je kleinkinderen. Maar je achterkleinkinderen? Een keer houdt het toch op. Ik kan me niet herinneren dat mijn overgrootouders ooit iets voor mij hebben gedaan.

Gait en Berta, waar waren jullie?