Tristan Botteram
Downhill en Enduro - 22 jaar - Afkomstig uit Doetinchem
Om mijn behendigheid te verbeteren breng ik in de winter veel tijd door op mijn enduro-fiets. Op zo'n fiets kun je zowel steile beklimmingen als steile afdalingen rijden. Deze discipline is relatief dichtbij de Achterhoek te beoefenen. Denk aan minimaal 1,5 uur tot maximaal 4 uur rijden. Deze sport bevat veel elementen die overlappen met het downhillen. Ik heb de sport altijd al een kans willen geven, maar dat is er uiteindelijk nooit echt van gekomen. Tot vorig seizoen.
Na een downhill-seizoen dat niet aan mijn verwachtingen voldeed door tegenslagen, kleine blessures en het net te kort komen op mijn 2e Europese titel. Dus was het tijd om deze andere tak van sport een kans te geven.
Zonder enige ervaring, maar met een wildcard op zak startte mijn avontuur in Crans-Montana, Zwitserland. Enduro is een hele andere sport dan downhill. Je moet afdalingen ook weer omhoog fietsen. Circa zes afdalingen die drie keer zo lang zijn als een gemiddelde downhill race van 4 minuten. Tenslotte moet alles heel gehouden worden, want het aantal kapotte onderdelen dat je mag vervangen is nihil. Het is vergelijkbaar met de hardloopverhouding tussen een 400 meter sprint en een loop van 10 kilometer. Een groot contrast dus.
Op zaterdag reed ik maar één stage. De prostage. Op deze afdaling wist ik echt niet hoe, of en waar ik risico kon nemen. Het was allemaal één grote gok, maar ik maakte toch de juiste beslissingen en wist dus ook een mega resultaat neer te zetten, 22e! Iets wat ik niet zag aankomen en dus heel verrassend was.
Op zondag reed ik de overige 5 stages. 19e, 18e, 94e en 14e waren mijn resultaten met een algemene tijd van 30:46. Hiermee wist ik op een 35e plaats te eindigen. Een absolute super-prestatie voor mijn debuut in een nieuwe sport. Volgens de organisatie van de World Enduro was dit een van de beste debuten in de geschiedenis. Maar wat betekent dit voor de toekomst? Om hierachter te komen kun je mijn sociale media kanalen in te gaten houden!